"Siła to nie tylko kły i pazury. To także zdolność dostrzegania tego, czego inni nie widzą. Tylko ten, kto patrzy uważnie, może naprawdę chronić"

Volar

Nie posiada przezwiska

Płeć: Basior | Wiek: 4 lata 3 miesiące| Rasa: Wilk | 
Ranga: Albadio |  Profesja: Młodszy Powietrzny Zwiadowca | Poziom: 1 (0/3000 PD) | 

Kontakt: [E-MAIL] ewiolin@gmail.com [DISCORD] ziraee |

Autor: Art by Little-Mav | 

OSOBOWOŚĆ I ZAINTERESOWANIA

Volar to surowy, samotny wilk, który spędził większość swojego życia w górach, tworząc styl życia oparty na niezależności i samowystarczalności. Choć wygląda jak zahartowany samotnik, pod jego twardą powłoką kryje się złote serce, lojalne i niezachwianie oddane tym, których uzna za bliskich.

Volar, wychowany w samotności, często ma trudności ze zrozumieniem społecznych subtelności, które dla innych wilków są oczywiste. Zwroty, które wydają się mieć ukryte znaczenie, często go mylą, a metafory czy żarty mogą wywołać u niego jedynie pełne skupienia, lecz niezrozumiałe spojrzenie. Nie dlatego, że brakuje mu inteligencji – wręcz przeciwnie, jego umysł jest ostry jak górski wiatr – ale nigdy nie miał okazji nauczyć się, jak działają relacje między innymi.

Zachowania, które dla innych są naturalne, bywają dla niego zagadką. Nie zawsze potrafi wyczuć, kiedy ktoś mówi coś półżartem, a kiedy naprawdę czegoś oczekuje. Bywa zbyt dosłowny lub zbyt poważny, co może prowadzić do niezręcznych sytuacji. Czasem nie rozumie, dlaczego ktoś się na niego złości, albo dlaczego jego milczenie bywa odbierane jako obojętność.

Volar ma instynktowną potrzebę chronienia innych przed niebezpieczeństwem, niezależnie od tego, czy są to stworzenia mu bliskie, czy nieznajomi. Posiada silne poczucie obowiązku i odpowiedzialności, często przedkładając dobro innych ponad własne. Jednak lata samotności w okresie szczenięcym sprawiły, że jest niezręczny w kontaktach społecznych, co utrudnia mu relacje z innymi wilkami. Ma trudności ze zrozumieniem sygnałów społecznych, często nie dostrzega subtelnych oznak emocji lub błędnie interpretuje intencje rozmówców. Rozmowy z nim bywają niezgrabne i sztywne – Volar albo mówi zbyt mało, albo nieświadomie brzmi zbyt szorstko. Mimo swojej nieporadności ma szczere i dobre serce. Kiedy ktoś zdobędzie jego zaufanie, znajdzie w nim oddanego przyjaciela, który pozostanie u jego boku bez względu na wszystko. Nie jest typem, który okazuje uczucia pięknymi słowami czy wielkimi gestami, ale jego czyny mówią głośniej niż jakiekolwiek słowa. Volar wyraża troskę poprzez działanie – przynosząc pożywienie, stojąc na straży lub po prostu trwając przy kimś w milczeniu, gdy tego potrzebuje.

Volar rzadko okazuje gniew, ale są rzeczy, wobec których nie potrafi pozostać obojętny. Niesprawiedliwość rozpala w nim ogień, którego nie sposób ugasić – czy to krzywda wyrządzona słabszym, zdrada zaufania czy bezsensowne okrucieństwo. W takich momentach, choć zazwyczaj cichy i opanowany, staje się nieustępliwy, gotów stanąć w obronie tych, którzy sami nie mogą się bronić. Jego gniew nie jest wybuchowy ani gwałtowny, lecz zimny i stanowczy.

Długie życie w samotności sprawiło również, że jest przywiązany do swoich nawyków. Preferuje izolację, ponieważ towarzystwo innych męczy go i dezorientuje. Przywykł do podejmowania decyzji samodzielnie, polegając na instynkcie i własnym rytmie, bez konieczności liczenia się z opiniami innych. W sytuacjach grupowych często czuje się nie na miejscu, niepewny, jak się zachować i jaką rolę odegrać. Jednak przy odpowiedniej ilości czasu i cierpliwości może się dostosować – powoli, ale konsekwentnie odnajdując swoje miejsce wśród innych.

W dziczy Volar jest we własnym żywiole. Jest mistrzem przetrwania. Volar szczególnie uwielbia długie wędrówki po leśnych, gdzie może wsłuchiwać się w szum wiatru i czuć pod łapami miękkie, liściaste poszycie. Spacery to dla niego chwile, w których naprawdę czuje się wolny. Szczególnie upodobał sobie zimne strumienie – zanurzenie w lodowatej wodzie przynosi mu ukojenie i odświeżenie po długim dniu. To jedne z nielicznych chwil, gdy naprawdę potrafi się odprężyć. Jako skrzydlaty wilk, odnajduje również wolność i w przestworzach. Lot to dla niego coś więcej niż umiejętność – to uczucie, którego nie potrafi porównać z niczym innym. Gdy rozpościera swoje potężne skrzydła i wzbija się w powietrze, świat na dole zdaje się tracić znaczenie, a on sam staje się częścią wiatru, chmur i bezkresnego nieba. Choć zazwyczaj jest powściągliwy, w powietrzu nie potrafi ukryć swojej radości – to w tych chwilach naprawdę żyje, w pełni wolny i nieskrępowany.
Choć Volar nigdy nie będzie najbardziej towarzyskim wilkiem, ci, którzy poświęcą czas, by go poznać, odkryją w nim przyjaciela i obrońcę jak żaden inny – lojalnego, niezłomnego i zawsze gotowego stanąć między zagrożeniem a tymi, na których mu zależy;

Znaki szczególne:

~ ~ Rogi i skrzydła;

~ Mało futrzasty ogon;

~ Gęste futro na kryzie;

Ciekawostki: 

~ Volar uwielbia pływać;

~ Nie przepada za przebywaniem w towarzystwie jaskrawo ubarwionych stworzeń, uważa, że aż proszą się o zdradzenie swojej pozycji i atak ze strony przeciwnika;

~ O dziwo Volar uwielbia kwiaty i może poszczycić się sporą wiedzą na ich temat w zakresie hodowli i znaczeń;

~ Jego ulubioną porą roku jest lato;

~ Volar jest bisexualny;

APARYCJA

Wzrost: 105 x 145 (105 cm bez ogona)  | Waga: 52 kg | Sylwetka: Smukła |

Volar to wilk o niezwykłym, surowym wyglądzie. Jest wilkiem średniego wzrostu, ale jego sylwetka łączy w sobie zarówno smukłość, jak i siłę. Nie jest potężnie zbudowany, jednak pod jego futrem skrywają się wytrzymałe mięśnie. Jego futro ma ciepły, brązowy odcień. Wzdłuż całego grzbietu, od czoła aż po czubek ogona, biegnie ciemna pręga, która podkreśla jego smukłą sylwetkę. Pręga ta rozgałęzia się również na barkach. Jego brzuch i końcówki łap mają jaśniejszy odcień, przechodząc w delikatne beże i kremowe brązy, które kontrastują z ciemniejszymi tonami jego sierści. Poduszki łap, podobnie jak nos, mają głęboki, ciemnobrązowy kolor, niemal jak kora starego drzewa – ciepły, ale nieprzenikniony. Najbardziej wyróżniającą cechą jego wyglądu są dwa mocne, czarne rogi osadzone między uszami, które ku końcom przechodzą w przyćmioną czerwień. Jego futro ma średnią długość, jednak wokół kryzy sierść staje się znacznie gęstsza. W przeciwieństwie do tego jego ogon jest skromniejszy, wyraźnie przerzedzony. Na grzbiecie, jako akcesoria, Volar nosi cztery kręgi niezidentyfikowanego zwierzęcia – ochronę przed atakami od tyłu;

POWIĄZANIA

Partner/ka: Wolny;

Potomstwo: Brak;
Powiązania:  Volar odłączył się od swojej rodziny tak dawno temu, że właściwie nie pamięta już nawet, jak pachną. Wie jednak, że ma dwójkę rodzeństwa i kochającą matkę, którzy, jak ma nadzieję — stąpają gdzieś po tym świecie;

Historia: Volar nie pamięta dokładnie, jak to się stało, że został sam. Może oddalił się zbyt daleko od matki i rodzeństwa, podążając za ciekawskim instynktem, który poprowadził go w głąb gór. Może była burza, może lawina, a może po prostu los postanowił wystawić go na próbę. Wspomnienia z tego okresu są dla niego mgliste i poszarpane, niczym echo głosów, których już nie potrafi rozpoznać. Twarze jego rodziny zatarły się w pamięci, ich zapachy rozpłynęły się w chłodnym, górskim powietrzu, zostawiając po sobie tylko tęsknotę za czymś, czego nie potrafi nazwać.

Został sam – mały, bezbronny szczeniak zagubiony w surowym świecie, który nie miał litości dla słabych. Było zimno, głód ściskał go od środka, a cienie nocy zdawały się czaić na każde jego potknięcie. Mimo to nie poddał się. Choć instynkt krzyczał, by szukać innych wilków, nie miał dokąd pójść. Nie znał drogi powrotnej.

Przetrwał, chwytając się najmniejszych szans. Znajdował padlinę porzuconą przez większych drapieżników, walczył o resztki, uczył się, jak unikać zagrożeń. Jego ciało stawało się silniejsze, a umysł ostrzejszy. Każdy kolejny dzień był lekcją – o tym, gdzie szukać pożywienia, jak wtopić się w otoczenie, kiedy walczyć, a kiedy uciekać. Z czasem nie był już tylko bezbronnym szczeniakiem. Nauczył się polować, wyczuwać ofiarę w zimnym wietrze, podążać za tropem niczym cień.

Przez lata góry były jego domem. Kochał surowe powietrze, dzikie, skaliste zbocza i strumienie, w których lodowata woda przynosiła ukojenie po długim dniu. Stał się panem tej krainy – silnym, czujnym, niezależnym. A jednak... gdzieś w głębi duszy czuł, że czegoś mu brakuje.

Z czasem jego ciekawość zaczęła kierować go w dół – ku lasom, które widywał z wysokości, kiedy szybował na swoich skrzydłach. Tam, gdzie świat pachniał inaczej, gdzie powietrze było gęste od życia, a dźwięki były cichsze, lecz pełne tajemnic. Z początku był ostrożny, badając teren z daleka. Lasy były inne niż jego góry – pełne cieni i zapachów, których nie znał. Ale im więcej czasu tam spędzał, tym bardziej czuł, że coś go przyciąga. Może to instynkt, może wspomnienie dawno utraconej rodziny, a może po prostu chęć znalezienia czegoś nowego; 

MAGIA

Uzdolnienia magiczne: Nie;
Żywioł: Brak;
Zdolności:  Brak;
Umiejętności dodatkowe: Nieodkryte;

UMIEJĘTNOŚCI

~ Łącznie: 600 pkt ~

Siła [Poziom 1]: ★☆☆☆☆ (60/300pkt)

Zręczność [Poziom 1]: ★☆☆☆☆ (200/300pkt)

Kondycja [Poziom 1]: ★☆☆☆☆ (120/300pkt)

Inteligencja [Poziom 1]: ★☆☆☆☆ (70/300pkt)

Spryt | Mądrość [Poziom 1]: ★☆☆☆☆ (90/300pkt)

Charyzma [Poziom 1]: ★☆☆☆☆ (60/300pkt)

Magia [Poziom 0/1]: ★☆☆☆☆ (0/300pkt)